Onder me golft een zee van miljoenen lichten
de vingerafdruk van een stad bij nacht
Het is koud en druk hierboven
Ik ben niet de enige die vanaf de heuvel kijkt
naar het elektrische leven onder ons
Alle anderen zijn samen, ik voel me alleen
Ik mis jouw lichaam naast me
Jouw kusjes op mijn wang
Niets van dit is onoverkomelijk
maar het gemis schittert als de lampen beneden
Dit is nu geen plek voor mij om lang te blijven
Ik staar vijftien minuten in de verlichte afgrond
en draai me om voor het pad naar beneden
Eenmaal opgenomen door de gouden golven
neem ik me voor om jou mee te nemen, ooit