Alles breekt

Het rood van de avond gaat diep
tot waar het vlees het bot raakt
Het rood van de avond gaat diep
en komt binnen met een zwiep
als door een roede gemaakt
als worden zonden gewraakt
Het rood van de avond gaat diep

Ik open mijn huid op de scherpe randen van prachtig koraal
en bevuil het witte strand met rode strepen
Met een bloedende voet schrijf ik je naam onder de vloedlijn
maar niet om te wachten tot de zee je uitveegt

Niet iedereen verdient een wit kleed en een zeemansgraf
maar wanneer jij eindelijk overboord slaat
wil ik dat de haaien je naam kennen, zachtjes fluisteren
voordat zij jou volledig doen verdwijnen

De engel op mijn schouder spreekt:
Nee, je weet hoe dit gegaan is
je bent hier eerder al geweest.
Jij bent dronken, zij dronkener
en midden op een feest.
Je weet hoe dit gaat lopen
morgen in de ochtendzon
Verwarde excuses over essays
op een brakke zondagmorgen
Waarom houd je die schijn ook op?
Laat het gaan, deze keer
er schijnt toch niets nieuws
onder deze stroboscoop

De duivel glimlacht aan de andere zijde
herinnert zich zijn oude winst
Waarom zou je de ochtend mijden,
als de nacht pas zo jong is?
Je bent heel leuk, dat zei ze
en haar stem klinkt als waarheid
Vier vodka red bull en drie bier
en daarna nog wat onduidelijks
valt nog best mee voor een avond als deze
Dat je de uitkomst al weet,
zegt niets over het plezier van nu
Sommige zaken kan je best herhalen
vooral als je de helft toch vergeet

Ze volgden hem
In brandende zon, in stromende regen
Ze volgden hem
Op leren sandalen, in loden harnas
Ze volgden hem
Langs knopen, langs verraders
Ze volgden hem
Op het slagveld, na het slagveld
Ze volgden hem

Onder vreemde sterren
Tussen vreemde vrouwen
Temidden vreemde bomen
Voorbij vreemde bergen
Stopten ze

Hij volgde hen
Vanaf de Indus, vanaf de Hydaspes
Hij volgde hen
Nogmaals de bergen, nogmaals de woestijn
Hij volgde hen
Pasargadae, Persepolis, Susa, Babylon
Hij volgde hen

Onder veroverde sterren
Tussen veroverde vrouwen
Temidden veroverde zuilen
Voorbij veroverde bergen
Stopte hij