Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
1.
Het sterven van veelvouden
Een vuurdoop voor het antropoceen
2.
Één raket maakt nog geen oorlog
Maar de clown draagt nog steeds een kroon
3.
Er liggen beloftes in het stof
Er staan geen nieuwe lijnen op de kaart
4.
De eilanders vertrokken onder luid gebral
Het was stil aan de overkant
Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
Kennis en moed en de woorden die ik verloor
Ik at mezelf vanbinnen
Werd hernieuwd als minder
Brak mijn rug met twijfel
Bukte onder bange schouders
En zong alleen nog in mijn hoofd
Een resolutie
Twintig maal twintig een belofte voor mezelf
Slijp het zwaard, adem het vuur
De ridder en de draak zijn één en dezelfde
Ik wens te herrijzen uit as
Ik weiger te leven in leegte
Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
De windmolens konden tenminste nog terugslaan
althans in theorie
toen Don Quixote de aanval opende
en Pacho lijdzaam toekeek
Een stille overwinning voor één man
De winnaar van het toernooi van vandaag
pakt een zeis
maait vol bravoure vogelverschrikkers neer
voor een schuimbekkend publiek
En wordt terstond tot koning verheven
Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
Misschien vergeet ik omdat
een leegte die ik mezelf geef
beter te verteren is
dan terugkijken en
niets noemenswaardigs te zien
wat me is nagelaten