Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
Dertig dagen donker
Negen nachten niets
Twaalf telgen ten onder
In iedere ingang iets
Het zwerven komt tezamen
Het dwalen begint opnieuw
Bomen branden beneden de bergen
Ruimte regeert het randland ruw
Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
Het is geen werkelijk verlangen
Noch een verloren hoop
Daaraan kan niemand zich verhangen
Niet het antwoord, niet de knoop
Miskend en zonder belangen
Ontzegt ons aller doop
Een geweigerd bod gevangen
De ontkenning van traag verloop
Nooit meer omgeven door slangen
Het moment was nimmer te koop
Brengt ons nergens, niks vervangen
Zwijg, zwijg, verboden cycloop
Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
We zoeken verkoeling in oases van bewaarde vrede
Legen de zakjes met duiten
impregneren de brug
We negeren oude wonden
laten het zout in de kast staan
Alles om te kunnen zeggen: “Het kan er weer even tegen”
In een wereld waar alles kapot kan
investeren we graag in lijm
Van 23 december 2019 t/m 5 januari 2020 schrijf ik elke dag één gedicht om het breken van het jaar te vieren.
Het leeft aan m’n lever
Die vrolijke dagen van Kerst
Kan geen bloed van Jezus meer zien
En het water behoeft geen wonder
Herdenk de laatste dagen
Van de eend en het konijn
Zie de gezichten van de familie
De offers om die bij elkaar te brengen