Auteur: michiel

De wereld houdt haar adem in, als een jonge prostituée, wachtend op de eerste stoot.

Ik durf niet meer te dromen, want al mijn dromen gaan over jou. Dus ik zal nooit meer slapen, want slapen maakt me zwak. Angstig wacht ik af tot mijn lichaam ni...

Het woud is duister, vol gloeiende ogen en blinkende tanden. Het klamme gehijg van de jacht in je nek. Je kunt niet jagen met de wolven als je een fucking prooi...

Één nacht mocht je hebben, minder zelfs dan dat. Je ramde een indruk in mijn geheugen als een heipaal op zachte grond. Een permanente gravure in de grijze massa...