Apocalyps (De Echte Hel Is Het Wachten)
De wereld houdt haar adem in, als een jonge prostituée, wachtend op de eerste stoot.
Jonge, ruwe gedichten, uit een woeligere periode van mijn leven. Zoals de zee kapot slaat op de kliffen, zo proberen deze gedichten te breken met het heden en verleden – vooral met enkele oud-geliefden. Er is hulpeloosheid, frustratie, maar ook arrogantie en boosheid. Het is niet altijd duidelijk wie de klif is, en wie de zee.
De wereld houdt haar adem in, als een jonge prostituée, wachtend op de eerste stoot.
Het woud is duister, vol gloeiende ogen en blinkende tanden. Het klamme gehijg van de jacht in je nek. Je kunt niet jagen met de wolven als je een fucking prooi...