Al mijn woorden aan jou,
maar vooral ook mijn hart
rotten weg in een waterig graf.
Ondiep en gevuld met de resten
van dode rozen,
misplaatst, buiten hun perken,
in jouw drassige werkelijkheid.
Er is geen begrafenis,
noch een grafzerk
ter verwerking van de herinneringen.
Want in het moeras van jouw geest
valt niet te graven,
daar kun je alleen maar in zinken.
Doe dat dan ook.